English
fatteme guestbook (872) Sign guestbook
ﺗﺮﺍ ﻗﺴﻢ ﺑﺤﻘﯿﻘﺖ،ﺗﺮﺍ ﻗﺴﻢ ﺑﻮﻓﺎ ﺗﺮﺍ ﻗﺴﻢ ﺑﻤﺤﺒﺖ،ﺗﺮﺍ ﻗﺴﻢ ﺑﺼﻔﺎ ﺗﺮﺍ ﺑﻤﯿﻜﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺗﺮﺍ ﺑﻤﺴﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﺮﺍ ﺑﺰﻣﺰﻣﻪ ﯼ ﺟﻮﯾﺒﺎﺭ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻧﯽ ﺗﺮﺍ ﺑﭽﺸﻢ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﯽ ﺁﻣﻮﺯﺩ ﺗﺮﺍ ﺑﺂﺗﺶ ﺁﻫﯽ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻤﺎﻥ ﺳﻮﺯﺩ ﺗﺮﺍ ﻗﺴﻢ ﺑﺪﻝ ﻭ ﺁﺭﺯﻭ،ﺑﺮﺳﻮﺍﯾﯽ ﺗﺮﺍ ﺑﺸﻌﻠﻪ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺗﺮﺍ ﺑﺸﯿﺪﺍﯾﯽ ﺗﺮﺍ ﻗﺴﻢ ﺑﺤﺮﯾﻢ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﺴﺘﯽ ﺗﺮﺍ ﺑﺸﻮﺭ ﺟﻮﺍﻧﯽ،ﺗﺮﺍ ﺑﺎﯾﻦ ﻫﺴﺘﯽ ﺗﺮﺍ ﺑﮕﺮﺩﺵ ﭼﺸﻤﯽ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺮﺍ ﺑﺴﯿﻨﻪ ﺗﻨﮕﯽ ﻛﻪ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺮﺍ ﺑﻘﺼﻪ ﻟﯿﻼ ﻭ ﻏﺼﻪ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﻻﻟﻪ ﺻﺤﺮﺍ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪﺭ ﺧﻮﻥ ﺗﺮﺍ ﺑﻤﺮﯾﻢ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻭ ﺳﻮﺳﻦ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺗﺮﺍ ﺑﺤﺴﺮﺕ ﻓﺮﻫﺎﺩ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺮﺍ ﺑﺸﻤﻊ ﺷﺐ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺟﻤﻊ ﺳﺮ ﻣﺴﺘﺎﻥ ﺗﺮﺍ ﺑﻘﻄﺮﻩ ﺍﺷﻚ ﭼﻜﯿﺪﻩ ﺩﺭ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺗﺮﺍ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﯾﯿﻬﺎ ﺩﻝ ﭼﻮ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﻦ ﻣﺸﻜﻦ ﺍﺯ ﺟﺪﺍﯾﯿﻬﺎ
ﺭﻭﺯﯼ ﭘﺪﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﯼ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﭘﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﺑﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﻘﯿﺮﭼﮕﻮﻧﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻓﻘﯿﺮﻧﺪ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ. ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ,ﭘﺪﺭ ﺍﺯ ﭘﺴﺮ ﭘﺮﺳﯿﺪ؟ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﻔﺮﯼ ﺑﻮﺩ. ﺑﺴﯿﺎﺭ ﭘﺮ ﺑﺎﺭ ﭘﺪﺭ ﺩﯾﺪﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﻘﯿﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ )ﺑﻠﻪ ﭘﺪﺭ( ﭘﺲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﻔﺮ ﭼﻪ ﻫﺎ ﺩﯾﺪﯼ ﻭ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﯽ؟ ﺩﯾﺪﻡ ﻣﺎ ﯾﮏ ﺳﮓ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﺗﺎ, ﺍﺳﺘﺨﺮ ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺗﺎ ﻭﺳﻂ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺟﻮﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻧﺘﻬﺎﯾﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺗﮑﻪ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺍﺭﯾﻢ؛ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﺗﻊ ﻫﺎﯾﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ. ﻣﺎ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﺎﻧﯽ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﻭﻟﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﻣﺎﻥ ﻓﺎﻧﻮﺱ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻭﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺳﺘﺎﺭﻩﻫﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺍﯾﻮﺍﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﻣﺸﺮﻑ ﺑﻪ ﺣﯿﺎﻁ ﺟﻠﻮﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﻭﺁﻧﻬﺎ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮﺍﻓﻖ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺯﺑﺎﻥ ﭘﺪﺭ ﺑﻨﺪ ﺁﻣﺪ. ﻣﺘﺸﮑﺮﻡ ﭘﺪﺭ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻧﻢ ﺩﺍﺩﯼ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻓﻘﯿﺮﯾﻢ. ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ!ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﭼﻪ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ؛ﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﺷﺎﮐﺮ ﻣﯽ ﺑﻮﺩﯾﻢ.
ﺑﻪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﻔﺖ ﺗﺎﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪﺳﺤﺮﻣﯿﺪﻣﺪ،ﺑﺮﺟﺎﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﺷﺒﺖﺑﺘﺎﺑﻨﺪﺗﺎﻣﺴﯿﺮﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﺖ ﺑﯽ ﻧﻮﺭﻧﻤﺎﻧﺪ
از نظر انسانها سگها حیواناتی با وفا و مفید هستند
ولی از نظر گرگها، سگها گرگهایی بودند که تن به بردگی دادند
تا در آسایش و رفاه زندگی کنند!
ولی از نظر گرگها، سگها گرگهایی بودند که تن به بردگی دادند
تا در آسایش و رفاه زندگی کنند!
Sakura
ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﮔﺮﻡ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﺩﺭﺟﻨﻮﺏ ﻓﻠﻮﺭﯾﺪﺍ،ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﻟﺒﺎﺱﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﺎﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪﺷﯿﺮﺟﻪ ﺭﻓﺖ.ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼ ﮐﻮﺩﮐﺶ ﻟﺬﺕ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ.ﻣﺎﺩﺭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺗﻤﺴﺎﺣﯽ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﯼﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؛ﻣﺎﺩﺭ ﻭﺣﺸﺖ ﺯﺩﻩ ﺑﻪﻃﺮﻑ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ﺩﻭﯾﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﭘﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺻﺪﺍﺯﺩ.ﭘﺴﺮ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ،ﻭﻟﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﯾﺮﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺗﻤﺴﺎﺡ ﺑﺎ ﯾﮏ ﭼﺮﺧﺶ ﭘﺎﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖﺗﺎ ﺯﯾﺮ ﺁﺏ ﺑﮑﺸﺪ.ﻣﺎﺩﺭ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﯼﺍﺳﮑﻠﻪ،ﺑﺎﺯﻭﯼ ﭘﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ.ﺗﻤﺴﺎﺡ ﭘﺴﺮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ؛ﻭﻟﯽﻋﺸﻖ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﺶ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺯﯾﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺍﻭ ﺑﭽﻪ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﺪ.ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﻮﺍﻟﯽ ﺑﻮﺩ،ﺻﺪﺍﯼﻓﺮﯾﺎﺩﻫﺎﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪ،ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻭﯾﺪ ﻭﺑﺎ ﭼﻨﮕﮏ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﻤﺴﺎﺡ ﺯﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍﮐﺸﺖ.ﭘﺴﺮ ﺭﺍ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ.ﺩﻭ ﻣﺎﻩﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﭘﺴﺮ ﺑﻬﺒﻮﺩﯼ ﻧﺴﺒﯽ ﺑﯿﺎﺑﺪ.ﭘﺎﻫﺎﯾﺶﺑﺎ ﺁﺭﻭﺍﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﻤﺴﺎﺡ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﯼ ﺑﺎﺯﻭﻫﺎﯾﺶ ﺟﺎﯼ ﺯﺧﻢ ﻧﺎﺧﻦ ﻫﺎﯼﻣﺎﺩﺭﺵ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺍﺯﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺟﺎﯼ ﺯﺧﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ.ﭘﺴﺮ ﺷﻠﻮﺍﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﺯﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﺯﺧﻢﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ،ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻏﺮﻭﺭ ﺑﺎﺯﻭﻫﺎﯾﺶﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺍﯾﻦ ﺯﺧﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺭﻡ؛ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺧﺮﺍﺵ ﻫﺎﯼ ﻋﺸﻖ ﻣﺎﺩﺭﻡﻫﺴﺘﻨﺪ
بزن باران بهاری کن فضا را
بزن باران و تر کن قصه ها را
بزن باران که از عهد اساطیر
کسی خواب زمین را کرده تعبیر
بشارت داده این آغاز راه است
نباریدن دلیل یک گناه است
بزن باران به سقف دل که خون است
کمی آنسوتر از مرز جنون است
بزن باران که گویی در کویرم
به زنجیر سکوت خود اسیرم
بزن باران سکوتم را به هم زن
و فردا را به کام ما رقم زن
بزن باران به شعرم تا نمیرد
در آغوش طبیعت جان بگیرد
بزن باران،بزن بر پیکر شب
بر ایمانی که می سوزد در این تب
به روی شانه های خسته ی درد
به فصل واژه های تلخ این مرد
بزن باران یقین دارم صبوری
و شاید قاصدی از فصل نوری
بزن باران،بزن عاشق ترم کن
مرا تا بی نهایت باورم کن
بزن باران و تر کن قصه ها را
بزن باران که از عهد اساطیر
کسی خواب زمین را کرده تعبیر
بشارت داده این آغاز راه است
نباریدن دلیل یک گناه است
بزن باران به سقف دل که خون است
کمی آنسوتر از مرز جنون است
بزن باران که گویی در کویرم
به زنجیر سکوت خود اسیرم
بزن باران سکوتم را به هم زن
و فردا را به کام ما رقم زن
بزن باران به شعرم تا نمیرد
در آغوش طبیعت جان بگیرد
بزن باران،بزن بر پیکر شب
بر ایمانی که می سوزد در این تب
به روی شانه های خسته ی درد
به فصل واژه های تلخ این مرد
بزن باران یقین دارم صبوری
و شاید قاصدی از فصل نوری
بزن باران،بزن عاشق ترم کن
مرا تا بی نهایت باورم کن
ﺑﺮ ﺗﻦ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻣﯽ ﭘﯿﭽﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﺯ ﭼﺎﺩﺭ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮﯼ ﺭﻧﮓ ﻏﺮﻭﺏ ﺗﮏ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﺧﺸﮏ،ﺩﺭ ﭘﻬﻨﺎﯼ ﺩﺷﺖ ﺗﺸﻨﻪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺗﻨﮓ ﻏﺮﻭﺏ ﺍﺯ ﮐﺒﻮﺩ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺰﺩ ﺟﺎﻧﺐ ﺁﻓﺎﻕ ﺩﻭﺭ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﺑﺮ ﻻﻟﻪﯼ ﺳﺮﺥ ﺷﻔﻖ ﻣﯽ ﭼﮑﺪ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﻮﺭ ﻣﯽ ﮔﺸﺎﯾﺪ ﺩﻭﺩ ﺷﺐ ﺁﻏﻮﺵ ﺧﻮﯾﺶ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﺑﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﺩ ﻭﺣﺸﯽ ﻣﯽ ﺩﻭﺩ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ﺗﯿﺮﮔﯽ ﺳﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺑﺪ ﺑﻪ ﻻﻻﯼ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﺧﺘﺮﺍﻥ ﻧﺠﻮﺍ ﮐﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﺑﺎﻡ ﺷﺐ ﻧﺮﻡ ﻧﺮﻣﮏ ﺑﺎﺩﻩ ﯼﻣﻬﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﺎﻩ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﺩ ﺩﺭﻭﻥ ﺟﺎﻡ ﺷﺐ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﺍﺑﺮﯼ ﺑﻪ ﭘﻬﻨﺎﯼ ﺳﭙﻬﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻭ ﻣﯽ ﺗﺎﺯﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﻩ ﺟﻐﺪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﺝ ﭘﯿﺮ ﺷﺎﻋﺮﯼ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺷﺎﻣﯽ ﺳﯿﺎﻩ ﺩﺭﺩﻝ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺩ ﺍﯼ ﺍﻣﯿﺪ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﺮﻕ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﯽ ﺩﺭﺧﺸﺪ ﺑﺮ ﺭﺥ ﻓﺮﺩﺍﯼ ﻣﻦ .
Hανє α ρєαςєƒυℓ
αη∂
яєℓαχιηg ѕυη∂αу
Sakura
ﺩﺭ ﻭﻓﺎﯼ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺧﻮﺑﺎﻧﻢﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺷﺐ ﻧﺸﯿﻦ ﮐﻮﯼ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥﻭ ﺭﻧﺪﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺑﻢﻧﻤﯽﺁﯾﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻏﻢ ﭘﺮﺳﺖ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻫﺠﺮ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺭﺷﺘﻪﺻﺒﺮﻡ ﺑﻪ ﻣﻘﺮﺍﺽ ﻏﻤﺖ ﺑﺒﺮﯾﺪﻩ ﺷﺪﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﺳﻮﺯﺍﻧﻢ ﭼﻮﺷﻤﻊ ﮔﺮ ﮐﻤﯿﺖ ﺍﺷﮏ ﮔﻠﮕﻮﻧﻢ ﻧﺒﻮﺩﯼ ﮔﺮﻡﺭﻭ ﮐﯽ ﺷﺪﯼ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻪ ﮔﯿﺘﯽ ﺭﺍﺯ ﭘﻨﻬﺎﻧﻢ ﭼﻮﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﺏ ﻭ ﺁﺗﺶ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺳﺮﮔﺮﻡﺗﻮﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺯﺍﺭ ﻧﺰﺍﺭ ﺍﺷﮏ ﺑﺎﺭﺍﻧﻢ ﭼﻮﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﻣﺮﺍ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻭﺻﻠﯽﻓﺮﺳﺖ ﻭﺭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺩﺕ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﻢﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺑﯽ ﺟﻤﺎﻝ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﺭﺍﯼ ﺗﻮ ﺭﻭﺯﻡﭼﻮﻥ ﺷﺐ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻋﯿﻦﻧﻘﺼﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﮐﻮﻩ ﺻﺒﺮﻡ ﻧﺮﻡ ﺷﺪﭼﻮﻥ ﻣﻮﻡ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻏﻤﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻭ ﺁﺗﺶﻋﺸﻘﺖ ﮔﺪﺍﺯﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﻫﻤﭽﻮ ﺻﺒﺤﻢﯾﮏ ﻧﻔﺲ ﺑﺎﻗﯿﺴﺖ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﭼﻬﺮﻩ ﺑﻨﻤﺎﺩﻟﺒﺮﺍ ﺗﺎ ﺟﺎﻥ ﺑﺮﺍﻓﺸﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺳﺮﻓﺮﺍﺯﻡﮐﻦ ﺷﺒﯽ ﺍﺯ ﻭﺻﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﯼ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ﺗﺎ ﻣﻨﻮﺭﮔﺮﺩﺩ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﺍﺭﺕ ﺍﯾﻮﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺁﺗﺶ ﻣﻬﺮﺗﻮ ﺭﺍ ﺣﺎﻓﻆ ﻋﺠﺐ ﺩﺭ ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺖ ﺁﺗﺶ ﺩﻝﮐﯽ ﺑﻪ ﺁﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻨﺸﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ
كاش دلت وسعت دريا ها را داشت، وقتي كه پاسخي براي نگاهت نداشتم.
كاش مي شنيدي زمزمه ي شبانه ام را.
كاش همنوا مي شدي با من حتي به پاس
حيات يك لحظه.
كاش دستانت را دوباره باز مي كردي تا اوج ، پر مي كردي سبدم را
از قاصدك هاي گم شده .
كاش وقتي گريه مي كردم بغض را پشت حصار نگاهت مي ديدم.
كاش و هزاران اي كاش ها... اين ديوارها بيهوده نام تو را فرياد نمي زنند.
لحظه ها تو را چون قديسي در بر خواهند گرفت.
بی آنکه بخواهی به گردابه زمان خواهی رفت.شايد هجرانت بدين گونه بايد باشد!
Sakura 
ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﺷﺪﯼ؟ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﺍﺯ ﺑﭽﮕﯽ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ،ﭼﻮﻥ ﮐﻔﺶ ﻧﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺪﺭﻡﻣﯽﺧﺮﯾﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﮏ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺑﻮﺩ ﺗﺎﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻢ.ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩﻡ،ﺩﺍﺧﻞ ﮐﻔﺸﻢﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ ﺗﺎ ﺍﺯ ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﯾﺪ ﻭ ﺳﺎﻝﺩﻭﻡ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﯽﮐﺮﺩﻡ ﭼﻮﻥﮐﻔﺶ ﻗﺪ ﭘﺎﻫﺎﻡ ﺑﻮﺩ،ﺍﻣﺎ ﺳﺎﻝ ﺳﻮﻡﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯼ ﺧﯿﺲ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻓﺸﺎﺭ ﺩﺍﺧﻞﮐﻔﺶ ﺟﺎﯼ ﻣﯽﺩﺍﺩﻡ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻓﺮﺩﺍ ﮐﻔﺶ ﺗﻨﮓﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺍﺫﯾﺖ ﻧﮑﻨﺪ!-ﮐﺘﺎﺏ ﺁﯾﻨﻪﻫﺎ ﻫﻢ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ/ﻣﺤﻤﺪﺍﺣﺘﺸﺎﻡ
ﺑﻨﻮﯾﺲ ﺑﺎﺑﺎ ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻧﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩﺳﺎﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﯿﻦ ﺳﻔﺮﻩ ﻣﺎﻥ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮐﺒﺮﯼ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﻫﻢﯾﺎ ﺳﯿﻞ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﺩ ﻭ ﯾﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩﺑﺎﺑﺎ ﺍﻧﺎﺭ ﻭ ﺳﯿﺐ ﻭ ﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪﺣﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺶ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩﺍﻧﮕﺎﺭ ﺑﺎﺑﺎ ﻫﻤﮑﻼﺱ ﺍﻭﻟﯽ ﻫﺎﺳﺖﻫﯽ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ ﺍﯾﻦ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩﺑﻨﻮﯾﺲ ﮐﯽ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﯽ ﺁﯾﺪﺍﯾﻦ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺧﯿﺴﻤﺎﻥ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩﺍﯾﻤﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﮔﻮﺵ ﮐﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺳﺮ ﺧﻂﺑﻨﻮﯾﺲ ﺑﺎﺑﺎ ﻣﺜﻞ ﻫﺮﺷﺐ ﻧﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﺯﻣﺎﻥﻫﺎﯼ ﻗﺪﯾﻢ،ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮕﯽ ﺭﺍﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺟﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﻪﻋﮑﺲِﺍﻟﻌﻤﻞ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﺪ،ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺟﺎﯾﯽﻣﺨﻔﯽ ﮐﺮﺩ.ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﻧﺪﯾﻤﺎﻥﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﯽﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓﻣﯽﮔﺬﺷﺘﻨﺪ.ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﻫﻢ ﻏﺮﻭﻟﻨﺪ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﭼﻪﺷﻬﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻈﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺣﺎﮐﻢ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮﻋﺠﺐ ﻣﺮﺩ ﺑﯽﻋﺮﺿﻪﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ…ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﯾﻦﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﺳﻂ ﺭﺍﻩﺑﺮﻧﻤﯽﺩﺍﺷﺖ.ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻏﺮﻭﺏ،ﯾﮏ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺘﺶ ﺑﺎﺭﻣﯿﻮﻩ ﻭ ﺳﺒﺰﯾﺠﺎﺕ ﺑﻮﺩ،ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺳﻨﮓ ﺷﺪ.ﺑﺎﺭﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺯﻣﯿﻦ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺯﺣﻤﺘﯽﺑﻮﺩ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﺳﻂ ﺟﺎﺩﻩ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ.ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﮐﯿﺴﻪﺍﯼ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﻭﺳﻂ ﺟﺎﺩﻩ ﻭ ﺯﯾﺮﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﮐﯿﺴﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﻥ ﺳﮑﻪﻫﺎﯼ ﻃﻼ ﻭ ﯾﮏﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ.ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ:“ﻫﺮ ﺳﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻌﯽ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﯾﮏ ﺷﺎﻧﺲ ﺑﺮﺍﯼﺗﻐﯿﯿﺮ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ
ﻳﻚ ﻋﻤﺮ ﻗﻔﺲ ﺑﺴﺖ ﻣﺴﻴﺮ ﻧﻔﺴﻢ ﺭﺍ/ﺣﺎﻻ ﻛﻪﺩﺭﻯ ﻫﺴﺖ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ/ﺣﺎﻻ ﮐﻪﻣﻘﺪﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﮕﯿﺮﻡ،ﺳﯿﻼﺏ ﻣﺮﺍﺑﺮﺩﻩﻭﺍﺯﻣﻦ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﯿﺴﺖ،ﺑﮕﺬﺍﺭﮐﻪ ﺩﺭﻫﺎ ﻫﻤﮕﯽﺑﺴﺘﻪ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﭘﺸﺖﺩﺭﯼ ﻧﯿﺴﺖ
ﺩﻝﻣﯽﺭﻭﺩﺯﺩﺳﺘﻢﺻﺎﺣﺒﺪﻻﻥﺧﺪﺍ ﺭﺍﺩﺭﺩﺍﮐﻪﺭﺍﺯﭘﻨﻬﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ ﮐﺸﺘﯽﺷﮑﺴﺘﮕﺎﻧﯿﻢﺍﯼﺑﺎﺩﺷﺮﻃﻪ ﺑﺮﺧﯿﺰﺑﺎﺷﺪﮐﻪﺑﺎﺯﺑﯿﻨﻢ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺁﺷﻨﺎ ﺭﺍ ﺩﻩﺭﻭﺯﻩﻣﻬﺮﮔﺮﺩﻭﻥﺍﻓﺴﺎﻧﻪﺍﺳﺖﻭ ﺍﻓﺴﻮﻥﻧﯿﮑﯽﺑﺠﺎﯼﯾﺎﺭﺍﻥ ﻓﺮﺻﺖ ﺷﻤﺎﺭ ﯾﺎﺭﺍ ﺩﺭﺣﻠﻘﻪﮔﻞﻭﻣﻞﺧﻮﺵﺧﻮﺍﻧﺪﺩﻭﺵ ﺑﻠﺒﻞﻫﺎﺕﺍﻟﺼﺒﻮﺡﻫﺒﻮﺍﯾﺎ ﺍﯾﻬﺎ ﺍﻟﺴﮑﺎﺭﺍ ﺍﯼﺻﺎﺣﺐﮐﺮﺍﻣﺖﺷﮑﺮﺍﻧﻪﯼ ﺳﻼﻣﺖﺭﻭﺯﯼﺗﻔﻘﺪﯼ ﮐﻦ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﺑﯿﻨﻮﺍ ﺭﺍ ﺁﺳﺎﯾﺶﺩﻭﮔﯿﺘﯽﺗﻔﺴﯿﺮﺍﯾﻦﺩﻭﺣﺮﻑ ﺍﺳﺖﺑﺎﺩﻭﺳﺘﺎﻥﻣﺮﻭﺕﺑﺎ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﺩﺭﮐﻮﯼﻧﯿﮑﻨﺎﻣﯽﻣﺎﺭﺍﮔﺬﺭ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪﮔﺮﺗﻮﻧﻤﯽ ﭘﺴﻨﺪﯼ ﺗﻐﯿﯽـﺭ ﮐﻦ ﻗﻀﺎ ﺭﺍ ﺁﻥﺗﻠﺦﻭﺵﮐﻪﺻﻮﻓﯽﺍﻡﺍﻟﺨﺒﺎﺋﺜﺶ ﺧﻮﺍﻧﺪﺍﺷﻬﯽ ﻟﻨﺎ ﻭ ﺍﺣﻠﯽ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﺔ ﺍﻟﻌﺬﺍ ﺭﺍ ﻫﻨﮕﺎﻡﺗﻨﮕﺪﺳﺘﯽﺩﺭﻋﯿﺶﮐﻮﺵﻭ ﻣﺴﺘﯽﮐﺎﻥﮐﯿﻤﯿﺎﯼﻫﺴﺘﯽ ﻗﺎﺭﻭﻥ ﮐﻨﺪ ﮔﺪﺍ ﺭﺍ ﺳﺮﮐﺶﻣﺸﻮﮐﻪﭼﻮﻥﺷﻤﻊﺍﺯﻏﯿﺮﺗﺖ ﺑﺴﻮﺯﺩﺩﻟﺒﺮﮐﻪﺩﺭﮐﻒﺍﻭ ﻣﻮﻣﺴﺖ ﺳﻨﮓ ﺧﺎﺭﺍ ﺁﺋﯿﻨﻪﯼﺳﮑﻨﺪﺭﺟﺎﻡﻣﯽﺍﺳﺖ ﺑﻨﮕﺮﺗﺎﺑﺮﺗﻮﻋﺮﺿﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﻠﮏ ﺩﺍﺭﺍ ﺧﻮﺑﺎﻥﭘﺎﺭﺳﯽﮔﻮﺑﺨﺸﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﻤﺮﻧﺪﺳﺎﻗﯽﺑﺪﻩ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺭﻧﺪﺍﻥ ﭘﺎﺭﺳﺎ ﺭﺍ ﺣﺎﻓﻆﺑﻪﺧﻮﺩﻧﭙﻮﺷﯿﺪﺍﯾﻦﺧﺮﻗﻪﯼﻣﯽ ﺁﻟﻮﺩﺍﯼ ﺷﯿﺦ ﭘﺎﮐﺪﺍﻣﻦ ﻣﻌﺬﻭﺭ ﺩﺍﺭ ﻣﺎ ﺭﺍ
bye bye sis!!
Sakura 